غفلت اسکار از لیلا حاتمی
تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۲۴۲۶۴
آکادمی اسکار دراغلب مواقع نقش‌آفرینی بازیگران فیلم‌های غیرانگلیسی زبان را نادیده می‌گیرد، نقش‌هایی که برخی از آنها به راحتی سزاور دریافت جایزه اسکار هستند.
به گزارش ایسنا، نشریه سینمایی «کولایدر » (Collider) در مطلبی جدید اقدام به معرفی چشمگیرترین نقش‌آفرینی‌های بازیگران فیلم‌های غیرانگلیسی زبان در طول تاریخ جوایز سینمایی اسکار کرده است که علی‌رغم ارزش هنری فوق‌العاده، نادیده گرفته شدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این فهرست که شامل ۱۱ بازیگر غیرانگلیسی زبان است، نام لیلا حاتمی نیز برای فیلم برنده اسکار «جدایی» از اصغر فرهادی نیز آمده است.
در توضیح این فیلم آمده است: "فیلم «جدایی» در سال ۲۰۱۱ با برنده شدن در بخش بهترین فیلم خارجی (غیرانگلیسی زبان) و حتی نامزدی در بخش بهترین فیلمنامه غیراقتباسی در جوایز اسکار بسیار عملکرد خوبی داشت، با این حال، افسوس که آکادمی اسکار کمی توجه به بازی‌های این فیلم، به ویژه لیلا حاتمی در نقش سیمین نداشت.
نقش‌آفرینی او در فیلم «جدایی» ارزشی فراتر از نامزدی بهترین بازیگر زن را دارد. کافی است دقت کنید که او چقدر زبان بدن و جهان بینی سیمین را در به تصویر کشیدن این شخصیت که با قاضی درباره دلایلش برای طلاق صحبت می کند، تثبیت می‌کند. حاتمی شخصیت سیمین را به عنوان فردی کاملا قابل درک به تصویر می‌کشد که نمی توانید از او دور شوید. داستان فیلم «جدایی» درباره روایت‌ها، دیدگاه‌ها و تعاریف متفاوت از "حقیقت" است. در میان همه اینها، حاتمی با عملکرد دائماً سرشار از انسانیت خود حس ثبات و سازگاری را در مخاطب ایجاد می‌کند.
«سانگ کانگ-هو» بازیگر اصلی فیلم موفق و کره‌ای «انگل»، «آناماریا مارینکا» برای بازی در فیلم رومانیایی «۴ ماه، ۳ هفته و ۲ روز» ساخته «کریستین مونجیو»، «ان.تی راما رائو جونیور» بازیگر فیلم جدید و هندی «RRR»، «آدل آنل» برای نقش‌آفرینی در فیلم «پرتره بانویی در آتش»، «تاکو میورا» برای فیلم ژاپنی «ماشین منو بران»، «میشل یو» بازیگر فیلم «ببر خیزان، اژدهای پنهان» (که امسال با فیلم «همه چیز همه جا به یکباره» نامزد دریافت اسکار شده و می‌تواند نخستین آسیایی برنده اسکار نام گیرد)، «لئونارد فیرمینو» برای بازی درخشان در فیلم «شهر خدا» ساخته «فرناندو میرلس»، «تانگ-وی» بازیگر فیلم جدید «تصمیم به ترک کردن» ساخته «پارک چان-ووک»، «آگاته روسل» برای فیلم فرانسوی «تیتان» و «نائول پرز بیسکایارت» برای فیلم فرانسوی «۱۲۰ تپش در دقیقه»، چهره‌هایی غیرانگلیسی زبانی هستند که به انتخاب نشریه کلایدر شایسته دریافت جایزه اسکار بوده‌اند.
در طول تاریخ جوایز سینمایی اسکار تنها شش بازیگر برای بازی در فیلم‌هایی که بیشتر یا صرفاً به زبانی غیر از انگلیسی صحبت شده، برنده شده‌اند: «سوفیا لورن» برای فیلم برای «دو زن» (ایتالیایی)، «رابرت دنیرو» برای «پدرخوانده» قسمت دوم (ایتالیایی)، «روبرتو بنینی» برای «زندگی زیباست» (ایتالیایی)، «بنیسیو دل تورو» برای «قاچاق» (اسپانیایی)، «ماریون کوتیار» برای«زندگی گلگون» (فرانسوی) و «یون یو-جانگ برای فیلم «میناری» (کره‌ای).
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: لیلا حاتمی جشنواره فیلم فجر 1401 جشنواره فجر 1401 جشنواره فیلم فجر سفر ارتش جمهوري اسلامي ايران نقد فیلم برگزیده ها جشنواره فیلم فجر 1401 جشنواره فجر 1401 جشنواره فیلم فجر غیرانگلیسی زبان نقش آفرینی برای فیلم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۲۴۲۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
غفلت در بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟
به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزان‌شان کاسته می‌شود و از سوی دیگر، سوخت‌های فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیست‌بوم کره زمین می‌گذارند، اگر جایگزین مطمئنی برای‌شان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنان‌که امروز شاهد گسترش سوخت‌های پاک و انرژی‌های سبز هستیم؛ ازاین‌رو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بی‌ارزش و بی‌مشتری بماند.
روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرج‌کردن منابع و سرمایه‌های ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخه‌های بی‌مایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیش‌رو، گام‌زدن در مسیر تجربه‌های امتحان پس‌داده و به ثمر نشسته است. تجربه همان‌هایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینه‌کرد برای بودجه‌های جاری به کانال‌های سرمایه‌گذاری هدایت کرده و امروز، فصل خوشه‌چینی‌شان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.
نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایه‌گذاری کردند و هزینه‌های‌شان را هم از کنار همان سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌کنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گام‌های نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایه‌گذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیش‌خور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران و مجریان است.
صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بین‌نسلی است تا منابع ملی را سرمایه‌گذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نه‌تنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیت‌هایش را صرف آن کرده تا سنگ‌هایی را که پیش پایش نهاده‌اند، بردارد؛ آن‌هم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشم‌اندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزش‌آفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است.
و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح می‌شود، منفعت مردم ایران است و بدون‌تردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بی‌عملی ما سود می‌برند؛ سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت می‌کند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگ‌نظری و بخشی‌نگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.
کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نه‌تنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایه‌گذاری در این میدان را افزون می‌کند تا کاهش افت فشار در پی برداشت مستمر، حجم تولید و صادرات‌شان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشسته‌ایم و قدم از قدم برنمی‌داریم. بحمدالله توجیه‌ها و بهانه‌ها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایه‌گذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایه‌ها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل می‌کرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون می‌کرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد می‌کرد و مرهمی می‌شد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشی‌نگری شد.
23302
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند